نامه ایستگاه حیدرپاشا به آتش سوزی گالاتاسرای

نامه ایستگاه حیدرپاشا به آتش سوزی گالاتاسرای
این نامه ایستگاه حیدرپاشا به دانشگاه گالاتاسرای به دلیل آتش سوزی در 22 ژانویه 2013 است:
نمی دانم مجبورید این نامه را بخوانید یا نه. شنیدم تو هم سوختی زود خوب شو
از رفت و آمد کشتی ها به اسکله و کلاغ ها و مرغ های دریایی که روی پشت بام من فرود آمدند شنیدم. همه آنها در مورد فاجعه ای که سر شما آمده صحبت می کنند. حتی وقتی کلاغی گفت که شخصی که از او به عنوان ژله یاد می کند گفت: "متاسفم، بگذار زنده شود"، هیچ پرنده ای نمی توانست باور کند که این کلمات متعلق به مغز انسان است.
شما از سال 1871 و من از سال 1908 تلاش کرده اید در شهر استانبول وجود داشته باشید. من چیز زیادی در مورد بلاهایی که قبلاً پشت سر گذاشته اید نمی دانم. من از یک آتش سوزی بزرگ در سال 1917 و یک انفجار در سال 1979 در اثر برخورد یک تانکر با یک کشتی آسیب دیدم. من زیباترین شیشه رنگی ام را آنجا گم کردم. با این حال، هر بار که زخم‌هایم را پانسمان کردند و بلندم کردند، ممنونم.
تا آخرین آتش... شاید شنیده باشید، اتاق زیر شیروانی و طبقه بالای من در آتشی که دو سال و سه ماه پیش رخ داد، سوخت. اما اینکه هنوز ترمیم نشده‌ام و مثل مادربزرگ بی دندان بدون سقف مانده‌ام، باعث می‌شود فکر کنم این بار مرا رها کرده‌اند.
روزنامه ای که صبح امروز توسط مرد روی اسکله خوانده شد، تیتر "بسیج برای گالاتاسرای" بود. خوشحالم کمپین ها تشکیل شد و پول جمع آوری شد و کار شروع شد تا شما سریعا تعمیر شوید. امیدوارم سالم تر از قبل باشی باز هم دانش‌آموزان در اطراف شما پرسه می‌زنند، به صحبت‌های آنها با معلمان گوش می‌دهید و خوشحال می‌شوید. با این حال نمی توانم فکر نکنم. آیا اگر قبلاً کلیدهایی را که از آتش سوزی برق جلوگیری می کرد می خریدند، خیلی کمتر از پولی نبود که برای تعمیر شما خرج می کردند؟ به هر حال این جمله را نوشتم تا پیشرفت مدرسه آلمانی را نشان دهم.
ببخشید اگر خیلی طولانی شدم. از یک ساختمان قدیمی که احساس تنهایی، ناامیدی و رها شدن می کند. gevezeبه او بده دوباره زود خوب شو جمال گلو شفای تو، حضور نیک اندیشان و امید بهار نزدیک باد.
با عشق و احترام خالصانه،