ترابزون امام اوغلو را در آغوش می گیرد

"من بچه این خیابان هستم"

من افتخار می کنم که فرزند این شهر زیبا هستم. من در حال حاضر در چنین مکان زیبایی هستم. خواست خدا. من فرزند منطقه پازارکاپی و منطقه اورتاهیسار هستم. درست در گوشه ای از ساختمان شهرداری اورتحیسار که می بینید، ما مغازه رنگ فروشی داشتیم. ایستاده است؛ پدربزرگ من یک تجارت چوب در خیابان درست زیر شهرداری داشت. من بچه این خیابونم از اینجا پیاده به مدرسه ام می رفتم و از مدرسه ام به اینجا می آمدم. دبستان من دبستان Kanuni Süleyman است، درست در کنار این ساختمان. پس به این فکر کنید: امروز صبح به روستای خودم رفتم. من بچه ای هستم اهل آکچه آباد، در یک خانه کوچک روستایی به دنیا آمدم. بله، به عنوان بچه ترابزون در آنجا به دنیا آمدم. من اینجا رفتم دبستان. من به مدرسه راهنمایی در دبیرستان عمارت نزدیک عمارت آتاتورک رفتم. من به دبیرستان در دبیرستان ترابزون رفتم. این شهر همان شهری است که سلیمان در آن متولد شده است. "من در این محله که او در آن به دنیا آمد بزرگ شدم."

«این جمهوری که توسط آتاتورک تأسیس شده است، به همه فرصت‌های مساوی می‌دهد»

"شاید هر آنچه در زندگی امروزم دارم با این تغذیه شده است. سپس برای تحصیل با خانواده به استانبول رفتم. صحبت از زندگی تجاری ام شد، من زندگی را در استانبول آغاز کردم که توسط فاتح سلطان مهمت فتح شد و دوره ای را آغاز کرد که به وطن ما تبدیل شد. و من شهردار استانبول شدم. آیا می دانید این چه شکلی است؟ متولد شدن در آن دهکده 40 رقمی، رفتن از ترابزون، فتح فاتح، به استانبول، فتح فاتح، و شهردار شدن در یک شهرداری کلان شهر، تنها در دنیا، حداکثر، در جمهوری آتاتورک می تواند اتفاق بیفتد. به همین دلیل است که هموطنان عزیزم، این جمهوری که توسط آتاتورک تأسیس شده است به همه فرصت برابر می دهد. به زنان، کودکان، مردان... آیا می دانید دموکراسی چه می کند؟ همه ما را مساوی می کند. صندوق رای هست... میرویم پای صندوق رای میدهیم. آن صندوق رای روزی است که همه ما برابر می شویم. سازنده، کارگر، کارمند، بازنشسته، دانشجو، معلم؛ همه ما را برابر می کند.»

"اکنون یک دوره جدید آغاز شده است"

«این کاستی هایی دارد. ما باید این را درست کنیم. آیا می دانی آن چیست؟ گاهی دموکراسی و گاهی جمهوری به سطحی که ما می خواهیم نمی رسد. متأسفانه از مردم خود غافل است. این خطاها به دلیل برنامه های نادرست رخ می دهد. به خصوص اگر نظام، رژیم را از مسیر خودش، روند متمدنانه و متمدن خود منحرف کند و بخواهد رژیم دیگری را مطرح کند، چه می شود که اول زنان، اول بچه ها، اول جوان ها، اول بازنشستگان را سرکوب می کند. و باعث رنج آنها شود. اما آیا می دانید همه با هم چه خواهیم کرد؟ همه با هم، با قدرت ملت ما، در جستجوی دموکراسی، در جستجوی آزادی، در نضج روندی تحت سلطه عشق و احترام، همه شما مهر خود را بر جستجویی جدید، امیدی نو در ماه مارس می زنید. سی و یکم ... اکنون یک دوره جدید است، یک تلاش جدید، یک دوره جدید "رویکرد خدماتی و رویکرد مدیریتی جدید آغاز شده است: ما می گوییم با سرعت تمام پیش رو."

"که یک جفت چشم آبی با دقت به شهروندانش نگاه می کند..."

«چند روزی است که بحث بر سر عکسی که دوست عزیزم احمد کایا در اتاقش آویزان کرده بود، در جریان است. من از بحث مهم نیستم من نمیرم اونجا اما چیزی که به شما خواهم گفت این است: آن عکس 10 سال است که پشت میز من نشسته است. میدونی اون عکس چیه؟ عکسی که از یک کشاورز یا روستایی در توکات گرفته شده است و مشکلاتی را که پس از زلزله تجربه کرده برای رئیس دولت توضیح می دهد. آن شخص در آن عکس، آن روستایی، آن پدربزرگ، با شور و اشتیاق این جمله را بیان می کند. اما یک جفت چشم آبی به او گوش می دهد. آن جفت چشم آبی با دقت به شهروندانش نگاه می کند... نگاهی به یک چشم است... می گویم; خدایا مرا به این مادران چنان کن که آن چشم ها نگاه می کنند. وقتی آن چشم ها به این بچه ها، این جوان ها، این خانم ها، این آقایان، برادرانمان نگاه می کنند... حتی در حین صحبت با بچه، زانویم را به زمین خم می کنم، به چشمانش نگاه می کنم و سعی می کنم او را حس کنم. این دوره جدید مانند یک جفت چشم آبی خواهد بود که به یک شخص نگاه می کند. تکبر، تکبر؛ "همه اینها از بین رفت، تمام شد."

این هدی است که پایداری من را می دهد، من از بنده او سپاسگزار نخواهم بود.

کول نسیمی گفت؛ گفت: این هدی است که مرا روزی می دهد، من شکر آن بنده را نمی کنم. ما در ماه رمضان هستیم. من شهردار شهرداری متروپولیتن استانبول، بزرگترین شهر جهان هستم. دوست عزیزم احمد کایا، شهردار اورتاهیسار. ما برای این کار درخواست دادیم. شما هم ما را انتخاب کردید. اکنون وظیفه ما این است؛ این وظیفه ماست که به شما گوش دهیم، شما را درک کنیم و شبانه روز برای حل مشکلات شما تلاش کنیم. اگر شهروند ما دچار مشکل شد، وظیفه ماست که از او حمایت کنیم. نگاه کن؛ من شهروندانم را صدا می زنم. هر نهاد ایالتی ما، شهرداری، استانداری، وزارتخانه، اینجا یا آنجا. در حالی که این حمایت را به شما می دهد، هیچ کس چیزی از جیب خود نمی دهد. او از شما حمایت می کند که باید انجام دهد. شاید حتی کمتر می دهد. حسابش را بخواهید. من همیشه آن را می گویم. قدردان ما نباشید آره؛ شما می توانید بگویید: "به وظیفه خود عمل کردی، برادر، پسرم، ممنون شهردار." اما قدردان کسی نباش. صاحب این شهر، استانبول، این کشور، این ایالت، ملت است، ملت است. گفتن «من صاحب نظام هستم»؛ کسى که بگوید من این کار را به فرمان خود انجام دادم. آن که گفت: من به دستور خود دستور دادم و این اتفاق افتاد. «دوران گفتن «استغفار کردم، من دفتر را ترک می‌کنم» در زمانی که کسی در حال ترک سمت است، به پایان رسیده است».

"از خدمت به ملت لذت ببرید، نه یک نفر"

«ملت صاحب دولت است. فرقی نمی کند که در سیاست کدام حزب باشید. آن غل و زنجیر و دستبند را از پاها و بازوهای خود بردارید و دور بیندازید. خدمت به ملت از خدمت به ملت لذت ببرید، نه فقط یک نفر. این میهن آسمانی بیش از 100 سال پیش آزادی، جمهوری و دموکراسی را برگزید. شاعر چه گفت؟ او گفت: "من تعجب می کنم که کدام دیوانه مرا به زنجیر می کشد." مگه نه؟ ما به عنوان یک ملت، مردمی آزادی خواه هستیم. ما عاشق دموکراسی، دموکراسی هستیم. حالا چه خواهیم کرد؟ ما بیشتر به شما گوش خواهیم داد. بیشتر به حرف مردم باهوش این شهر، جوانان باهوش این شهر، خانم ها و آقایان گوش خواهیم داد. رئیس جمهور ما پروژه های بسیار خوبی را با شما تولید خواهد کرد. در استانبول هم همین کار را می کنیم. این قیام ملت است. ملت به قدرت خود پی خواهد برد. در رقابت برای خدمت به ملت بازنده ای وجود ندارد. همه ما برنده هستیم. سفر ما چنین سفری است. ما بسیار موفق خواهیم بود. ما قدرت شهروندان ارزشمندمان مانند شما را پشت سر خود احساس خواهیم کرد.»

"از این به بعد یک کلمه بد از دهان ما نخواهید شنید"

امیدواریم در دوره آتی از این به بعد سخنان بدی از زبان ما نشنید، چرا که تا به حال این اتفاق نیفتاده است. نه حرف بد، نه حرف بد. امروز در سرا به دیدار مادربزرگ 98 ساله ام رفتم. من در سالاجیک به عمه ام رفتم. همه آنها می گویند: "ما در تلویزیون به شما گوش می دهیم." و عمه بر سرم فریاد می زد: اکرم، اکرم، چرا صدایم را نمی شنوی؟ حالا که دارند حرف می زنند من بد حرف می زنم. مادربزرگم به من گوش می دهد، مادرم به من گوش می دهد. رهایش کن؛ شما گوش می دهید، بچه ها گوش می دهند. از اینجا میگم ما با تهمت، توطئه و این قبیل موارد علیه کسی برخورد نکرده و نخواهیم کرد. ما از کلمات بد استفاده نخواهیم کرد. ما در مورد کسب و کار شما صحبت خواهیم کرد. ما در مورد تجارت کشورمان صحبت خواهیم کرد. در مورد آینده فرزندانمان صحبت خواهیم کرد. در مورد امیدهای جوانانمان صحبت خواهیم کرد. ما از آنها حمایت خواهیم کرد. ما برای این کار قدرت کافی داریم. ما هوش، ایده و دانش کافی برای رسیدن به این هدف داریم. وجود دارد، به عنوان یک ملت. ما از ایده های شما بهره مند خواهیم شد. باشد که ما در راه باشیم.

"آیا برای محافظت از ترابزون در دسترس هستید؟"

بیایید با هم هیجان زده باشیم، بیایید همراه با رئیس جمهورم احمد کایا به موفقیت های بزرگ برسیم. البته هالوک باتماز، رئیس بخش مرکزی ما در این موفقیت تلاش زیادی دارد. مصطفی نگاه، رئیس جمهور، رئیس استان ما تلاش زیادی کرده است. ما از او، نماینده مجلسمان خانم سیبل سوئیچمز و کل سازمانمان تشکر می کنیم. اما ما مهمانی را آنجا ترک کردیم. ما میگوییم؛ اتحاد ترابزون برنده این کار شد. استانبول و اتحاد استانبول پیروز شدند. بگذارید اتحاد ترکیه در ترکیه ایجاد شود. به همین دلیل است که می گوییم بیایید به عنوان یک ملت پیروز شویم. ما در انتخابات بازنده ای نداریم. من همه شما را دوست دارم. باشد که راه رئیس جمهور من احمد سالم باشد. خواهید دید، ما بسیار با شما خواهیم بود. همانطور که گفتم "محافظت کنید" در برابر شری که به استانبول ما می شود، آیا شما حاضرید از ترابزون محافظت کنید اگر شرارتی در حق آن شود؟ تسلیم نشو این خرده ماست، این زندگی ماست، ریه های ما، دنیایی که به ما غذا می دهد. نگهبان و محافظ ترابزون باشید. به هر شماره ترابزون علاقه مند باشید و به ترابزون اسپور نیز علاقه مند باشید. ترابزون اسپور را چه از نظر مادی و چه معنوی تنها نگذارید. باشد که انواع برادری و انواع زیبایی پیروز شود. من همه شما را دوست دارم. به اذن خدا همه چیز در ترابزون، استانبول و همه جای کشورمان عالی خواهد شد.»

KAYA: "اولین برنامه ما در ترابزون رستوران کنت خواهد بود"

کایا شهردار اورتاهیسار در سخنرانی خود تاکید کرد که آنها سه تعطیلات را به طور همزمان تجربه کردند: جشن رمضان، پیروزی آنها در انتخابات و آمدن امام اوغلو به ترابزون. کایا با بیان اینکه امام اوغلو با کارهایی که در استانبول انجام داد مایه افتخار همه مردم ترابزون است، گفت: به لطف او هرگز ما را شرمنده نکرد. ما به عنوان دوستانی که با او قدم می زنیم، برای حل هر مشکلی، مشکل هرکسی، در هر کجای ترابزون، با همه دوستانم تلاش خواهیم کرد تا هرگز شرمنده شما نشویم. می‌دانم که نمونه‌های خوبی در استانبول داریم و بسیاری از شهروندانم در خیابان از من می‌پرسند، "آقای رئیس جمهور، کی رستوران شهر ترابزون را باز می‌کنید؟" من و دوستانم اکنون به دنبال مکانی برای افتتاح یک رستوران شهری هستیم که اولین تمرین ما در ترابزون خواهد بود. یکی از اولین مشاغل و خدماتی که به ترابزون خواهیم آورد، رستوران شهر ما خواهد بود. و باز هم در سفر رئیس جمهور ما به ترابزون، قولی به همشهریان ترابوزانی من، به ویژه به بازنشستگان ما داده شد. یاد آوردن؛ قول داده بودیم در پارک میدان جایی که بازنشستگانمان با دوستانشان بنشینند و با 3 لیر چای بنوشند. او گفت: «دوستان به این وعده عمل خواهیم کرد.

"شهرداری عمومی را از ما خواهید دید"

کایا با اشاره به اینکه درهای شهرداری به روی شهروندان باز خواهد بود، گفت: ما به تمام وعده های خود به شما عمل خواهیم کرد. ما؛ دوستان ما هیچ قولی ندادیم که نتونستیم بدیم یا عمل کنیم. ما با فکر کردن، حرکت کردن، کار کردن، محاسبه کردن و ساختن پروژه ها به راه افتادیم. شهرداری سازی پوپولیستی را از ما خواهید دید. عشق، احترام و همبستگی را از ما خواهید دید. همکاری ما را خواهید دید. چهره ای خندان از ما خواهید دید. شهرداری را با درهای باز و دل باز از ما خواهید دید. اما شما هرگز ذره ای از تکبر در ما دوستان نخواهید دید. دوستان هرگز درهای بسته را با ما نخواهید دید. این درها درهای ملت است دوستان. وی گفت: ما این درها را تا آخر به روی ملت خود خواهیم گشود.

از باشگاه TRABZONSPOR بازدید کرد

امام اوغلو پس از پایان سخنرانی از شهرداری اورتاهیسار به باشگاه ترابزون اسپور منتقل شد. از آنجایی که ارطغرل دوغان رئیس باشگاه ترابزون اسپور در خارج از کشور به سر می برد، امام اوغلو و هیئت همراهش مورد استقبال زیات کافکاس معاون رئیس و مدیران باشگاه قرار گرفتند. امام اوغلو با آرزوی موفقیت در ترابزون اسپور در دوره پیش رو، نظر خود را در مورد فضای آشفته ای که فوتبال این کشور در آن قرار دارد بیان کرد. امام اوغلو با اشاره به اینکه جوهر ورزش شامل رقابت و برادری است، گفت:

"من به فوتبال برای دستیابی به یک بعد خودگردان واقعی اهمیت می دهم"

"فوتبال بخش سختی از ترکیه است. در حال حاضر در حال بحث های شدید است. چیزهایی که ما آرزو داریم در برخی روابط بین فوتبال ترکیه، فدراسیون و خود باشگاه ها اتفاق نمی افتد. من همیشه می گویم؛ چون فوتبال را کسانی که فوتبال می دانند مدیریت نمی کنند. وجود مداخلات و فشارهای سیاسی بیش از حد همیشه تا حدودی وجود داشته است، اما من مشاهده کرده‌ام که اخیراً افزایش چشمگیری داشته است. من همیشه به این اهمیت می‌دهم که فوتبال بعد واقعاً مستقلی پیدا کند. ما 3-4 کشور در جهان باقی مانده ایم که فدراسیون ها توسط اداره دولتی هدایت می شوند. ما یکی از آنها هستیم. تا آنجایی که من میدانم. چین هست، روسیه هست. در این زمینه ما باید زیرساخت هایی را برای ورزشکاران برای مدیریت ورزش ایجاد کنیم. آنچه اکنون باید برای باشگاه های فوتبال انجام دهیم این است که از آنها حمایت کنیم و اطمینان حاصل کنیم که با یافتن یک راه حل استاندارد واقعی حل و فصل می شوند، به ویژه در مرحله حل و فصل ساختارهای بیش از حد بدهکار آنها. اما پس از آن، باید آنها را قادر ساخت تا به جایگاه بسیار با انضباط برسند و با ساختار مستقل خود به سمت یک موقعیت مدیریتی معنادار و سالم حرکت کنند. "این آرزوی ماست."