یکشنبه مبارک..
تحولات مهمی در موضوع قطارهای سریع السیر بورسا وجود دارد که در روزهای اخیر شدت گرفته است.
روزنامه تسلط بورس شما بارها این موضوع را به خوانندگان خود اعلام می کند.
از زمانی که من کارم را شروع کردم، موضوع قطار در واقع هر از چند گاهی بر سر زبان ها افتاده، متوقف شده است.
همکار فقید من، Kadri Çatmakaş، این خبر را می داد که در صورت کمبود خبر، قطار بلافاصله می آید و تیتر آن روز را ذخیره می کند.
در سال های بعد قطار بورسا از دستور کار کمال دمیرل معاون CHP خارج نشد.
اما قطار تاریخی Mudanya نیز وجود دارد. من تا حالا ندیدم. سال‌ها از زمان‌های قدیم خاطرات جالبی درباره قطاری که به مقصد مودانیا می‌رفت شنیدم. در این خاطرات نقل می شود که از قطار سیاهی که بالا رفتن از رمپ بادامی سخت بود پیاده شدند و از تاکستان ها انگور چیدند، سپس به سمت قطاری که از رمپ محکم بالا می رفت دویدند و روی واگن ها می پریدند.
اخیراً ایستگاه قطار حیدرپاشا استانبول در دستور کار قرار گرفته است. اینکه هتل باشد یا مرکز تجاری مورد بحث است.
همچنین یک لوکوموتیو عتیقه در منطقه روبروی ایستگاه قطار تاریخی حیدرپاشا وجود دارد. حتما به یاد خواهید آورد کتیبه 'Mehmetçik' نیز روی آن وجود دارد.
آیا تاریخچه لکوموتیو Mehmetçik را می دانید که تاریخ مصرف آن تمام شده و عتیقه شده و بعداً مهر و موم شده و جلوی ایستگاه قطار حیدرپاشا گذاشته شده است؟
آن لوکوموتیو عتیقه سال ها در خط قطار قدیمی Mudanya-Bursa کار می کرد. آخرین سفر او در 10 ژوئیه 1953 بود. سپس لوکوموتیو را به حیدرپاشا بردند و به عنوان زینت در فضای خالی روبروی ایستگاه قرار دادند.
این اطلاعات را از موافک اینان شاعر بورسی آموختم. اینان که اصالتاً اهل مودان است در مقاله خود در روزنامه هنری ینی سلوک به نکته جالب تری اشاره می کند.
لطفا توجه کنید؛ راه آهن بورس در سال 1933 تنها به مبلغ 50 لیره ترکیه مصادره شد.
اینان شاعر همچنین در مقاله خود بیان می کند که مرحوم پدرش در خط قطار بورسا-مودانیه کارگری می کند و با این قطار زیاد سفر می کند و زیبایی سفر با مادر عزیزش در واگن های تابستانی را بیان می کند. قطار.
اگر به امروز برگردیم، در بورسا قطاری وجود ندارد، اما متروی ریلی سبک وجود دارد. تراموا هم تولید واگن داخلی با سرعت تمام ادامه دارد.
خدمات قطار سریع السیر به بورسا نیز در نهایت انجام خواهد شد.
حالا بیایید آن آهنگ شوخ‌انگیز «قطار می‌آید، خوش آمدید» را با امید بخوانیم..
بعد از رسیدن قطار سریع السیر، در ایستگاه بورسا، بعد از عزیزانمان، آن قطعه غم انگیز غم انگیز استاد یوسف نالکسن «دویدم به سوی تو تا دیروز دلخور نریم/ چشمانم غمگین به واگن ها سرگردان شد بیرون نیامدی، پشت پنجره چه دیدی، چه لبخندی زدی/ چشمانم غمگین در واگن ها پرسه می زد،/ در میان مسافران یکی یکی دنبالت می گشتم/ امیدوارم هرگز ترانه «حیف است» را نخوانیم. که گلهایم در دستم پژمرده شد/ برایت یک دسته میخک سفید آوردم/ حیف که گلهایم در دستم پژمرده شدند.
منبع: اردال آبی
سلطه بورسا
اولین نفری باشید که نظر می دهید